Heimwee, verhuizen, (bijna) 8 maanden Au Pair

Els, ben je al verhuisd? Els, wanneer ga je verhuizen? Els, waar ga je naartoe verhuizen….?

Begin september zouden we verhuizen (tijdelijk) naar Cameron Park, maar de kopers van het huis in Oakland kwamen er niet uit met het geld en trokken hun bod in. Huis weer online gezet en binnen twee weken, zaterdag 6 september een nieuw bod ontvangen. Ja, blijkbaar gaat het zo snel hier... De kopers hadden een week om alle zaken te regelen en dan wordt het huis overgedragen op maandag 29 september wat betekent dat wij op 22 september definitief het huis verlaten en naar het tijdelijke huis in Cameron Park gaan. Waarom vertrekken we zo snel? Waarom naar een tijdelijk huis in Cameron Park? En waarom hebben ze zo haast? Ik heb geen idee. Half november zal het huis in Rocklin klaar zijn maar om aan de verkopers te bewijzen dat je serieus bent moet je je eigen huis verkopen. Ik begrijp het niet helemaal maar als ik vragen stel wordt het niet echt duidelijker, dus volg ik maar als een trouwe hond.

Bijna 8 maanden geleden vertrok ik uit Nederland, en begin het nu wel een beetje te missen. Heimwee noemen ze dat wel eens. Voordat ik hier 9 maanden zit, moet ik besloten hebben of ik na 12 maanden au pair leven naar huis wil gaan of nog 6, 9 of 12 maanden langer wil blijven. Ik heb altijd gezegd dat ik 12 maanden te kort vind, maar heb ook het gevoel alsof ik gigantisch veel mis in Nederland. Kleine nichtjes en neefjes zijn niet meer zo klein, vader zijn 65ste verjaardag gemist, pas geboren baby’s vliegen de wereld in, vriendinnen gaan door met het leven en een nieuw hockeyseizoen is aangebroken. Ik hoor jullie al zeggen ‘maar Els, de ervaringen die je meemaakt pakt niemand meer van je af’ en dat is ook zeker zo. Het was voor mij van jongs af aan altijd een droom om naar Spanje te gaan. Haha, die zag je zeker niet aankomen. Nadat ik met uitwisseling van school een week naar Spanje was geweest, en daarna (een jaar later) 10 dagen alleen mijn uitwisseling had bezocht had ik mijn droom waargemaakt en was het tijd voor een nieuwe. Het bezoeken van de Verenigde Staten, maar vooral Californie. Making the California dream come true. En bij dezen heb ik die ook waargemaakt en niet zo een klein beetje, 365 dagen in de verenigde staten. Niet elke 20, bij 21 jarige (Jaja, 30 september mijn verjaardag!!) kan hetzelfde zeggen. Maar het is zeker niet makkelijk. Ik werk ontzettend veel uren, slaap slecht en heb bijna elke dag hoofdpijn, nekpijn en rugpijn. Vaders zegt dat als Elseline zich zorgen maakt of strest ze haar schouders hooghoud (letterlijk) en dat dat de pijn veroorzaakt. Na deze bijna 8 maanden begin ik eindelijk mijn vader te geloven over zijn hoofdpijn, nekpijn en rugpijn theorie omdat dit gezin mijn ongelofelijk veel stress veroorzaakt. Mede omdat ik het gevoel heb meer om hun te geven, dat zijn om mij geven of mij waarderen.

De betekenis van het woord Au Pair komt uit het Frans en betekent “en par”, oftewel “op gelijke voet”. Een Au Pair woont bij de familie als uitwisseling en je wordt dan ook als een volwaardig lid van de familie gezien gedurende de periode dat je in het buitenland bent. Voordat ik in het vliegtuig stapte had ik hierop gehoopt ‘ je wordt als een volwaardig lid van de familie gezien’ maar na een aantal weken merkte ik al dat ik op het verkeerde had gehoopt. Ik ben een lid van het gezin als ik werk (maar toch niet helemaal) en zodra ik klaar ben, sta ik er alleen voor. Natuurlijk wordt er op mij gerekend voor het avondeten maar dat is het dichtst dat ik kom bij een familiemoment. Zo was het niet toen ik hier kwam. Na het avondeten gingen Louise en ik nog wel eens een ijsje halen en praten ze over haar huwelijk, werk, kinderen en leven en voelde ik mij als een lid van het gezin die ze vertrouwde om haar frustraties te vertellen. We hadden vaste avonden dat we bepaalde programma’s op tv keken en we konden samen lachen. Toch kwam ik op zondag ochtend altijd beneden in een leeg huis omdat ze hun gezin brunch in een restaurant hadden. Natuurlijk kan ik begrijpen dat ze niet 24/7 hun 20 jarige au pair naast hun willen hebben zitten, maar ik had toch meer gehoopt behandelt te worden als een lid van het gezin en niet iemand die voor hen werkt en ze verplicht voedsel moeten geven.

Terwijl ik deze blog aan het schrijven ben, praat ik met mijn mede (ex) au pairs uit Nederland en hebben we het over het verlengen van het au pair jaar in de VS en onze (fantastische) au pair families. Ze zetten mij opnieuw aan het denken over het verlengen van mijn jaar. Wil ik bij dit gezin blijven, durf ik het aan om bij een nieuw gezin te beginnen of ga ik toch in februari/maart naar huis? Als ik terug lees over hoe ik mijn au pair familie beschrijf zou ik gek zijn om nog een jaar te blijven, maar als ik eraan denk dat ze een nieuwe au pair krijgen word ik toch wel jaloers. Zouden de kinderen aan mij blijven denken? Zouden ze de nieuwe au pair leuker vinden? Zouden Louise en Jeff haar wel als een lid van het gezin beschouwen? Zouden Louise en Jeff mij nog een jaar langer willen hebben? Louise is niet helemaal zeker of ze volgend jaar een nieuwe au pair wil of ze gewoon een nanny vraagt. Een au pair is toch wel handig omdat ze hier altijd is en een nanny gaat op een gegeven moment weer naar huis. Maar niemand is zo fantastisch als Elseline (nee, dit heb ik niet gedroomd maar zei ze een paar dagen geleden. Blijkbaar waardeert ze mij toch wel een beetje). Eerlijk gezegd hoop ik gewoon dat Louise op een dag zegt: ‘Els, could you please stay another year? You are so amazing and I can’t let you go yet!!!’ maar aan de andere kant weet ik ook niet zeker of ik dan ja zou zeggen want veranderen doen ze niet, en ik hoop nog steeds op een familie die mij behandelt als een lid van het gezin. Ik heb nog even een paar weken om erover na te denken en dan kan ik, als ik besluit te verlengen, altijd rondkijken naar wat voor gezinnen er zijn en dan beslissen. Eerst maar even de verhuizing maandag overleven en dan zien we nog wel.

Als je mij een kaartje wilt sturen voor mijn verjaardag is dat natuurlijk mogelijk en zeer leuk!! We hebben een PO Box en je kunt het adres aan vaders, Leonieke, Jannick of mij vragen want kan het natuurlijk niet hier online zetten.

Ik hoop dat iedereen een beetje op de hoogte is van mijn (ingewikkeld) au pair leven. Maak je vooral geen zorgen om mij, naast de 80 uur die ik gestrest beleef in de week, geniet ik 88 uur van mijn vrije tijd, slaap en Californie. Ik vermaak mij prima, leer elke dag iets nieuws en sta op mijn eigen benen.

Tot de volgende keer, verrassing wanneer dat dan mag zijn!